Βιβλιοπαρουσίαση: “Μαζί τους” του Κώστα Σβόλη

μαζι τους_internet

Την Παρασκευή 8 Απριλίου στις 19.00 θα γίνει παρουσίαση του “Μαζί τους”, ένα μυθιστόρημα του Κώστα Σβόλη, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων.
Για το βιβλίο θα μας μιλήσει ο Κώστας και φίλες/φίλοι.

Για να μη χάσουμε ό,τι πολυτιμότερο έχουμε δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε. Για να κερδίσουμε τα πάντα πρέπει να θυμηθούμε τι μπορούμε να γίνουμε.

Δεν είχε απαντήσεις, μονάχα αυτή τη γαμημένη διαίσθηση που τον έκανε να πάρει τους δρόμους αξημέρωτα, κλωτσώντας τη σκοτεινιά για να φανεί το φως της μέρας. Έπαιρνε τις γωνίες κλειστά και περπάταγε τοίχο τοίχο, η επιφυλακτικότητα για τους ανθρώπους είχε μετατραπεί σε μια γενικευμένη εγρήγορση που διαπερνούσε κάθε ιστό και νευρώνα του κορμιού του. Οι ήχοι μεγεθύνονταν στ’ αυτιά του και έβλεπε μέσα από ευρυγώνιους φακούς, τα βήματά του γα­ντζώνονταν τη μια στις πλάκες των πεζοδρομίων και στην άσφαλτο του οδοστρώματος την άλλη, οι γροθιές, σφιγμένες μέσα στις τσέπες του, απασφαλισμένες χειροβομβίδες.

Ένα βιβλίο γι’ αυτούς που χάθηκαν και για όσα χάθηκαν· γι’ αυτούς που αναζητούν ανθρώπους, συναισθήματα και νοήματα· γι’ αυτούς που επιστρέφουν από τη χώρα των σκιών για να διεκδικήσουν μια ζωή άξια να τη ζουν.” (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Κώστας Σβόλης γεννήθηκε το 1971 και ζει στην Αθήνα. Ο χρόνος και ο τόπος θανάτου του παραμένουν προς το παρόν απροσδιόριστοι. Το Μαζί τους είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.

Συζήτηση για το έργο της Hannah Arendt – Οι χώροι ύπαρξης και οι δραστηριότητες της vita activa

Χωρίς τίτλο

Η γερμανο-εβραϊκής καταγωγής Χάνα Άρεντ γεννήθηκε το 1906 στο Λίντεν και πέθανε το 1975 στη Νέα Υόρκη. Μέχρι και το 1933 έζησε στη Γερμανία, οπότε και διέφυγε στη Γαλλία εξαιτίας του ναζιστικού καθεστώτος. Μετά τη γερμανική κατάληψη της βόρειας Γαλλίας, φυλακίστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης το 1941, απ’ όπου κατάφερε να ξεφύγει και να φτάσει στις ΗΠΑ, τη χώρα στην οποία επέλεξε να είναι πολίτης. Έκτοτε έζησε στη Νέα Υόρκη και ασχολήθηκε με τη διδασκαλία, την αρθρογραφία και τη συγγραφή βιβλίων. 

Τις τελευταίες δεκαετίες θεωρείται κορυφαία πολιτική φιλόσοφος, αν και η ίδια έχει αρνηθεί τον χαρακτηρισμό της φιλοσόφου (στον nterGaus το 1964).  Το έργο της έχει προκαλέσει έντονη συζήτηση και, αρκετά συχνά, έχει δεχθεί δριμεία κριτική· θα μπορούσαμε να πούμε ότι είχε μια μαγική ικανότητα να εκνευρίζει τόσο τους σοσιαλιστές όσο και τους φιλελεύθερους και συντηρητικούς της εποχής της. Το Οι απαρχές του ολοκληρωτισμού (1951), στο οποίο παραλληλίζονται οι μέθοδοι του ναζισμού και του σταλινισμού, θα εμπνεύσει τους συντηρητικούς στην επιχειρηματολογία τους κατά της Σοβιετικής Ένωσης, την περίοδο του ψυχρού πολέμου, γεγονός που θα την καταστήσει «εχθρό» του σοσιαλισμού. Στη συνέχεια, με το έργο της Ανθρώπινη κατάσταση (1958) δυσαρεστεί και πάλι τους αριστερούς εξαιτίας της διάκρισης που κάνει ανάμεσα στο ιδιωτικό, το κοινωνικό και το πολιτικό, ενώ η θεωρία που αναπτύσσει για την ανθρώπινη πράξη ενοχλεί συντηρητικούς και φιλελεύθερους. Αυτοί που ακολούθησαν ήταν οι ίδιοι οι Εβραίοι με το βιβλίο της  Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ, Έκθεση για την κοινοτoπία του κακού (1963), καθώς το περιεχόμενό του ερμηνεύτηκε ως μια απόπειρα δικαιολόγησης του ναζισμού και άδικης κριτικής στους σιωνιστές. Είναι χαρακτηριστικό ότι το βιβλίο αυτό μεταφράστηκε στα εβραϊκά μόλις το 2000, ενώ η ίδια η Άρεντ, από τη χρονιά της δίκης (1961) και μέχρι το τέλος της ζωής της, ήταν persona non grata στο Ισραήλ. Και -για να τελειώνουμε με τα παραδείγματα αλλά όχι και με τις αντιδράσεις- το Για την Επανάσταση (1965) θα εξοργίσει όλους τους θιασώτες της κοινωνικής πολιτικής, καθώς εμμένει στο διαχωρισμό του κοινωνικού ζητήματος, δηλαδή του ζητήματος της φτώχειας, από την πολιτική σφαίρα. Παράλληλα το ίδιο βιβλίο θα προκαλέσει ανησυχία σε συντηρητικούς και φιλελεύθερους λόγω της υποστήριξης που δείχνει η Άρεντ στην οριζόντια οργάνωση της πολιτείας με βάση τα συμβούλια γειτονιάς. 

Πολλοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν να την κατατάξουν σε κάποιες από τις καθιερωμένες πολιτικές κατηγορίες. Βάσει των δικών της ισχυρισμών: «δεν ήταν ποτέ σοσιαλίστρια [ούτε]… φιλελεύθερη». Έχει πει χαρακτηριστικά στον Hans Morganthau: «οι αριστεροί πιστεύουν ότι είμαι συντηρητική και οι συντηρητικοί ότι είμαι αριστερή» και συνέχισε «τολμώ να πω ότι δεν θα μπορούσε να με ενδιαφέρει λιγότερο» (1972, Toronto). Στην ίδια γραμμή πλεύσης, η La otra Biblioteca σας καλεί σε μια συζήτηση με επίκεντρο δύο από τις πιο αμφιλεγόμενες διακρίσεις της Χάνα Άρεντ: τη διάκριση ανάμεσα στην ιδιωτική, τη δημόσια και την κοινωνική σφαίρα, και τη διάκριση ανάμεσα στις δραστηριότητες του μόχθου, της εργασίας και της πράξης. Οι έννοιες αυτές και οι μεταξύ τους σχέσεις, που αποτελούν το βασικό αντικείμενο της Ανθρώπινης κατάστασης (κεφ. ΙΙ-V), προσελκύουν το ενδιαφέρον μας καθώς η πρώτη διάκριση γίνεται ανάμεσα στους νοητούς χώρους όπου κινείται ο άνθρωπος, ενώ η δεύτερη αφορά στις δραστηριότητες που αναπτύσσει στην καθημερινή – πρακτική του ζωή. Η Άρεντ ισχυρίζεται πως πρόκειται για διακριτούς χώρους και για διακριτές δραστηριότητες που καταρχήν δεν πρέπει να διαπλέκονται. Εμείς; 

Η συζήτηση θα γίνει την Κυριακή 6 Απριλίου και ώρα 19.00 στον χώρο της βιβλιοθήκης του Κοινωνικού Χώρου για την Ελευθερία ‘Μικρόπολις’. Αν θέλετε να έχετε κατά νου τις βασικές θέσεις της Χάνα Άρεντ, σας επισυνάπτουμε τα κεφάλαια ΙΙ έως V της Ανθρώπινης κατάστασης. Για όσους διαβάζουν αγγλικά υπάρχει μια πολύ πιο σύντομη παρουσίαση του μόχθου, της εργασίας και της πράξης σε άρθρο της που επισυνάπτεται μαζί με το κεφάλαιο ΙΙ επίσης στα αγγλικά. Καλή ανάγνωση και καλή αντάμωση!

Χάνα Άρεντ-Η ανθρώπινη κατάσταση (Κεφ.ΙΙ)
Χάνα Άρεντ-Η ανθρώπινη κατάσταση (Κεφ. ΙΙI-IV-V)
Hannah_Arendt_English