Κυριακή 9/4/17, στις 19:00 – Η φιλοσοφία κατά τον Ελύτη

Η φιλοσοφία κατά τον Ελύτη

«Οι διανοούμενοι μειδιούν και οι ποιητές διανοούνται», γράφει ο Ελύτης στην «Ιδιωτική οδό» και, ανικανοποίητος από τη σχέση ποίησης και διανόησης, συμπληρώνει: «Χρειάζεται κάτι άλλο». Τι θα μπορούσε να είναι άραγε αυτό το «άλλο»; Πώς σχετίζονται στις μέρες μας η ποίηση με τη φιλοσοφία, η «διαμάχη» των οποίων χάνεται στα βάθη των αιώνων; Τι γυρεύουν ο Ηράκλειτος, που έψεξε τους ποιητές, και ο Πλάτων, που τους εξόρισε από την πολιτεία του, στο έργο του Ελύτη; Τι ρόλο έπαιξε η «Ιδεοκρατική Φιλοσοφική Ομάδα του Πανεπιστημίου Αθηνών» στη διαμόρφωση της ποιητικής του; Τι εννοεί ο ποιητής λέγοντας «είμαι Προσωκρατικός»; Με πόσους/ ποιους τρόπους ενσωμάτωσε τις φιλοσοφικές του γνώσεις και επιρροές στον ποιητικό λόγο του; Μπορεί, τελικά, να χαρακτηριστεί ο Ελύτης φιλοσοφικός ποιητής; Ξεκινώντας από εφτά ανομοιογενή ερωτήματα και αποφεύγοντας πεισματικά τόσο τα στερεότυπα («ποιητής του Αιγαίου» κ.ά.) όσο και τα «άρα», ας κοιτάξουμε ξανά το έργο του και ας επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας μαζί του. «Ποίηση μόνον είναι/ Κείνο πουαπομένει».

Υλικό προετοιμασίας

Σ-15051. Βιρβιδάκης_Φιλοσοφία και_ή_ως λογοτεχνία. Παραλλαγές
Ο-87367. Ελύτης_Η μέθοδος του άρα
M-47914. Pourgouris_Mediterranean Modernisms
Μ-70208. Ζ. Κοπιδάκης_Οι φιλοσοφικές καταβολές του ελυτικού στίχου_Cogito 3, 2005